Over mij
Dromen zijn er om uit te komen
Lange tijd verdwaald zijn in een groot bos, dat is voor mij een bekend terrein. Op jonge leeftijd zat ik te vast in het bos en uitte zich dit in een depressie. “Wat is het nut van het leven?” was een dagelijkse vraag die ik aan mezelf stelde. Het niet vinden van de uitgang heeft mij langere periode hopeloos en behoorlijk angstig gemaakt. Therapie volgde en op jonge leeftijd de verdoving met medicatie. Hoe ouder ik werd, hoe meer ik leerde in het bos te duiken en de emoties te voelen. De wijsheid die ik heb opgedaan in het volgen van verschillende opleidingen blijkt achteraf de plattegrond te zijn van het doolhof. De kennis en de wilskracht om te blijven lopen heeft mij naar de uitgang gebracht. Terugkijkend op deze reis besef ik mij dat dit de weg was voor mij om te lopen om een wegwijzer te worden voor anderen. Je kan mij zien als een helikopter die landt in jouw bos en je even meeneemt naar de blauwe lucht om samen een kijkje te nemen in jouw doolhof. Samen vanuit een kritische en zorgzame blik.
Als je aan mijn moeder een quote zal vragen zal ze zeggen. ‘Met Suus is het in ieder geval nooit saai’ en ze zal mij vergelijken met Pipi Langkous. ‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan’. Een uitdaging draai ik mij niet voor om en het liefst in zoveel mogelijk verschillende hoeken. Ik heb bijvoorbeeld twee keer de marathon van Rotterdam gelopen, twee boeken geschreven en een eigen eenmalige theatervoorstelling ‘geluk met een randje rouw’ geschreven en uitgevoerd. Creativiteit is een belangrijke waarde waar ik graag aandacht aan geef en dat te koppelen aan zelfontwikkeling is voor mij een prachtige samenkomst. De zoektocht naar de uitgang uitte zich in dat ik van alles probeerde. Een ijsbad, een ademreis, psychedelica tot alleen op reis. Gelukkig heb ik onderweg een belangrijke waarde gevonden: rust. Een saunabezoek met mijn lieve vriendin, een boek lezen of gewoon lekker chillen en niks doen. Eindelijk ook tijd om te ontspannen gecombineerd met de levensenergie die ik kan voelen.
Als ik terug denk kan ik een gesprek met een persoon mij nog goed herinneren. Ze had in haar jeugd langere tijd last van paniekaanvallen en ze vertelde mij dat ze nu gelukkig was en in haar bloei van haar leven stond. Ik weet nog dat ik jaloersmakend naar haar keek na mijn zoveelste terugval en dacht ‘Dat is onmogelijk’. Blijkbaar is het dus wel mogelijk en wat hou ik inmiddels van dromen. Afgelopen zomer heb ik mezelf een groot cadeau gedaan om de wereld mee te ontdekken en meer in de natuur te zijn. Een fantastische camper, een droom die ik al langere tijd had en telkens bestempelde als onmogelijk. Een levenspartner, een droom die eerder stuk is gegaan en wederom in die emotie weer bestempelde als onmogelijk. Ook dat bleek weer mogelijk te zijn. Als ik nu kijk naar de toekomst is heel mijn manier van denken veranderd. Ik zie namelijk geen beren meer op de weg. Ik zie grootste dromen. Inmiddels heb ik opnieuw voor het leven gekozen en het blijkt dat het leven voor mij kiest.
